Ertuğrul’un o kadar uykucu ki kendisine “Uykucu Şirin” adını takmıştım. Derse girdik. Hazırlıklar, sabah şakalaşmaları derken sınıfta kısa bir süreliğine, birazcık gürültünün volümünün artmasına müsade ettim. Aslında her sabah yapıyorum….
Her sınıfın olduğu gibi, bizim de dersler ve öğrencilerle ilgili haberleştiğimiz bir sınıf grubumuz var, gerektiğinde yazışıyoruz. Dün, üçüncü derste, gruba bir mesaj gönderildiğini gördüm. Merakımı yenemeyerek açtım. Şöyle diyordu….
Hayat Bilgisi dersindeyiz. Ailemizden konuşuyoruz. İşte anne, baba, dede falan. Dede demişken “Kimler dedesini çok seviyor?” diye sordum. Bütün eller havaya kalktı; Ertuğrul Osman hariç. Yanına yaklaştım. Sonrasında aramızda aşağıdaki….
Sınıfta bir cetvelimiz var. Koyacak adamakıllı bir yerimiz olmadığından, en uygun yer olarak gördüğümüz kıllı tahtanın üzerinde durur. Pencerelerimizin önünde tam olarak açılmasını engelleyen, çocukların sarkmasına karşı önlem amacıyla yerleştirilmiş….
Yılını tam olarak hatırlayamasam da, 2007-2011 arasında bir zaman olduğuna eminim, çünkü o yıllar Ordu Merkez İlkokulu’nda çalıştığım yıllardı. O yıllarda proje ödevleri verilirdi. Her öğrenci belirli bir zaman diliminde….
Çocuğu gördüğümde, Ertuğrul Osman adı daima aklıma televizyona oynamış ve oynamakta olan “Diriliş: Ertuğrul” ve Kuruluş:Osman” dizilerini getiriyor. Herhalde çocuğun anne babası Diriliş dizisini izlemiş Ertuğrul demişler, Kuruluş dizisini de….
Birinci grup harflerin beşincisi olan “İ” harfi ile çalışıyoruz bu hafta. Üç gün çalıştıktan sonra, haftanın son gününde tekrarlar yaparak haftayı tamamlamak istedim. Youtube’da konu ile ilgili videolar var. Hem….
Ertuğrul Osman… Küçücük boylu, sevimli, akıllı, bir o kadar da yaramaz. Ama sevimliliğiyle yaramazlığını bastırıyor. Haftanın son günü, ödevleri dağıtacağım. Ancak birkaç sayfa olduğundan, dağıtıp kaybetmesinler diye mamur arkadaştan zımba….
Resim yapıyorlardı. Eylül masama geldi. “Poyraz’ın adını buraya yazabilir misin?” Ayna gibi bir şey çizmişti. Ne olduğunu sordum, anlattı, ama pe anlayamadım. Uzatmadım “Poyraz kendi yazsın,” dedim. Tereddüt edtti bir….
Bu sene aldığım, meslek hayatımın en son 1. sınıfı olan(muhtemelen de son sınıfı olacak) 1/A sınıfının daha ikinci gününde yaşadığım tebessümlük bir anekdot. Henüz öğrencilerimi sınıfa alma saatim gelmemiş, bahçede….
