Tuzlu Kahve

Kurban Bayramı’nın birinci günü, günlerden Cumartesi. Kurban kesimi, ardından bayram gezmeleri derken yorgun argın eve döndük. Kızımın sorusu bütün yorfunluğumu almaya yetti sanki:

“Bir yorgunluk kahvesi içelim mi babacığım?”

“İçelim tabi,” dedim memnuniyetle.

Kızım kahveleri yaparken ben de mutfak masasının başına kuruldum. Kahveler özene bezene yapılırken, yüzümde, içimden taşan sevgimin dışa taşımını vurgulayan tebessümümle kızımı izlemeye başladım.

O benim kendisini izlediğimden habersiz, kahveyi köpürttü, fincanlara döktü, tabağın kenarına da önceki gün çarşıdan gelirken aldığı lokumun kutusundan birer adet yerleştirdi özene bezene.

Kızım güzel kahve yapar, biilirim, tescillidir, ispatlıdır.

Benim kahvemi masaya bıraktı, kendi kahvesini almak üzere tezgaha döndü. Ben kahvemden ilk yudumu, höpürdeterek aldım keyifle. Ardından şöyle keyifle bir “Ohh!” demeyi de planlamıştım önceden, ama asla diyemedim!

Ağzıma yayılan kahve ile iç içe geçmiş tuz tadının o iğrenç lezzetinin damağıma yayılmasıyla, aldığım yudumu fincanın tabağına püskürtmem bir oldu. Yüzümü çığrıştırarak başımı kaldırdığımda, kızımın şaşkın bakışlarının üzerime kilitlendiğini gördüm. Ve ardından, şaşkınlıkla harmanlanmış sorusu geldi:

“O kadar mı kötü yaaaa?”

“Tuz! Tuzlu bu kahve.”

“Tuz muuu?”

U’ların uzadığı sorusuyla birlikte tezgaha döndü, baktı:

“Ben bunu yapmış olamam!”

Yüzünde okuduğum hayal kırıklığını şaka yollu gidermeye çalıştım:

“Kızım ben damatlığımda tuzlu kahve içmedim, anan bana tuzlu kahve yapmadı, ona say.”

Bizi diğer odadan duyan eşim olaya müdahil oldu:

“Ben çalışıyordum, siz, ben gelene kadar kahveleri içmiştiniz.”

Gülerek arkama yaslandım:

“Yani diyorsun ki, yoksa yapardım.”

“Ne sandın,” dedi muzipçe, bıyık altından gülüp göz kırparak. Kızıma dönüp cümlesini tamamladı:

“Kızım babana değil, damat adayına yapacaktın tuzlu kahveyi.”

“Dur bakiim,” dedikten sonra kahvesinden bir yudum alan kızım, tıpkı benim benim gibi tükürdü.

“Yoook, ben bu iğrenç şeyi ona da içiremem, yazık olur yaa!”

Hep beraber güldük.

9 Temmuz 2022, Cumartesi, Bulancak

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir