Mayıs ayı bütün haşmetiyle arz-ı endam ediyorken, son ders te Beden Eğitimi iken, sınıflarda durmak özellikle öğrenciler için işkenceye dönüşmeye başladı. Bu nedenle sıfıfların neredeyse tamamı doşarı çıkmış, okulun bakçesi cıcıl cıvıl ötüşen kuşlar misali çocuk sesleriyle çınlıyor.
3/B sınıfından Fatma koşarak yanıma geldi. Nefes nefeseydi:
“Kesim öğretmenim, Ege küfretti!”
Ege de benim öğrencim.
“Ne dedi Fatma?”
“Eeeee….”
Uzayan eee’lerin arasına girdim:
“Eşşek mi dedi?”
“Yok, eeee….”
Yine araya girdim:
“Eşşoğlu eşşek mi dedi?”
“Yok eee…”
Sıkıldım:
“Ne eee’ledin be Fatma, ne dedi bu çocuk?
Fatma yine eee’ledi ama bu sefer devamını getirdi:
“Eeee… Anasssss….”
Etrafımız diğer öğrencilerle sarılmış bu arada. Baktım ki lafın arkası kötü gelecek, yine araya daldım, parmağımı sus işareti yaparak ağzıma götürdüm. Fatma cümlesinin devamını getirmedi ama, dönüp uzaklaşırken omuzunun üstünden gülerek bana baktı:
“Anladın sen onu,” dedi.
Gülyalı Merkez İlkokulu, Ordu, 17.05.2022, Salı