Bazen hayat fıkra gibidir. Bazen de fıkralar hayatın içindendir.
Okul hayatı içinde öğrencilerimizle öyle anlar yaşarız ki kimi ibret, kimi ders niteliği taşır. Aşağıdaki küçük anekdot da işte bu küçük yaşanmışlıklardan biridir.
Birinci sınıftayız ve eğitim-öğretim yılının ortalarına doğru yol alırken okuma yazma öğrenme çabalarımız devam ediyor.
Dersimiz Türkçe ve öğrendiğimiz harfleri kullanarak cümleler oluşturuyoruz. Eğer oluşturduğumuz cümleler içerisinde kullanmamız gereken kelimelerde, henüz öğrenmediğimiz harfler geçiyorsa, kelimeyi kavratabilmek için resmini çiziyorum.
Tahtaya yazdığım cümlede “balık” kelimesi geçiyordu. Henüz “b” sesini vermediğim için, kelimeyi temsilen bir balık resmi çizdim. Yani cümlenin ortasında bir balık.
Çizdiğim resme şöyle bir baktım. Biraz büyükçe olmuştu. Sınıfa döndüm, gülerek “Çocuklar, balığımız da balinaya benzedi.” dedim.
Nereden aklına geldiyse Eylül’ün, “Öğretmenim balina yenir mi?” diye sordu. Eylül’ün sorusuna tebessüm ederek “Bilmem, yenmez herhalde,” dedim.
Anlaşılan cevabım onu ikna etmemişti.
“Neden yenmez öğretmenim?”
Ben daha bir cevap düşünmeye bile fırsat bulamadan Elif cevabı yapıştırdı.
“Ağzımıza sığmaz da ondan!”
19.12.2011. Gülyalı Merkez İlkokulu, 1/A Sınıfı, ORDU