Matematik dersindeyiz. Alıştırmalar yapıyoruz. Tahtada çözüyoruz alıştırmaları, bu arada yanlış yapmış olan varsa düzeltiyor.
Dikkat ettim, Arda hiç bir şey yapmıyor. Bir müddet takip ettim, yazmıyor da. Halbuki Arda matematikte çok sıkıntılı, yaptığım kontrolde hepsini yanlış yaptığını gördüğümden, düzeltmesi için yaptıklarını sildirmiştim. Yani tahtaya yazılanları yazması gerekiyorken, sadece boş boş bakıyordu. Kızdım.
“Senin bu okuldaki görevin sadece okumak herhalde, yazmak değil, ha Arda?”
Hiç putunu bozmadı, ağzının içinden konuştu.
“Ben, siz anlatırken takip edip yazmıştım.”
“Getir bakayım kitabını,” dedim sertçe. Baktım, yazmamış. Tepem iyice atttı.
“Sen herhalde görünmez kalemle yazıyorsun ki, yazdığın yazılar görünmüyor!”
Arda hiç oralı olmadı. Saflıktan mı, yoksa benimle kafa bulmak için mi, ya da gerçekten öyle inanarak mı söylediğini çözemediğim cevabı verdi:
“Bu sabah annem bana yeni bir kalem vermişti, o görünmez yazıyor. Yazdıkları görünmüyor!”
Sınıf hep bir ağızdan bağırdı:
“Arda olur mu öyle şey, yazdığı görünmeyen kalem mi olur?”
Arda hiç istifini bozmadan onlara da kalemini göstererek aynı cevabı verdi:
“Evet, bu kalem görünmez yazıyor.”
Halâ anlayabilmiş değilim. Bu Arda ya çok saf, ya gerçeten inanarak söylüyor, ya da bizimle kafa buluyor.
11.01.2017, Çarşamba Gülyalı Merkez İlkokulu, Ordu 2/B Sınıfı