Öğrencilerim resim yapıyorlar, ben de masamda oturmuş, onları izliyordum. Bir ara, gözlerim kaşındı ve elimle bir güzel kaşıdım. Gözlerimin sulandığını ve kızardığını hisssettim.Hep böyle oluyordu çünkü.
Tam bu sırada Muzaffer ve yanında Elif ile Zülal, masama yaklaştılar. Muzaffer’in elinde kalp şeklinde kesilmiş bir kağıt ve üzerinde karmaşık yazısıyla yazılmış yazılar vardı. Bana uzattı:
“Öğyetmenim sana yaptım.”
Aldım, baktım, beni çok sevdiğini belirten cümleleri okudum, “Teşekkür ederim Muzaffer,” dedim.
Hızlı bir şekilde okumam, Muzaffer’de yazdıklarını okumadığım hissini uyandırmıştı.
“Ama okumadın ki öğyetmenim.”
“Okudum ya Muzaffer,” dedim ve tekrar, ama bu sefer daha yavaş ve göstere göstere okudum. Muzaffer çok mutlu oldu, yaklaştı ve beni kucakladı. Bir de sözleriyle tekrarladı hislerini:
“Öğyetmenim, ben seni çooook seviyoyum.”
İçimde bir şeylerin ılık ılık aktığını hissettim, ben de onu kucakladım gülümseyerek, “Ben de seni çok seviyorum Muzaffer,” dedim.
Kaşıdığımdan dolayı kızarmış ve sulanmış gözlerimi gören Zülal hemen lafı yapıştırdı:
“Şuna bak, hemen de gözleri sulanırmış!”
10.06.2016, Cuma Gülyalı Merkez İlkokulu, Ordu 1/B Sınıfı